Non a esquezades que morre

Non teñades a afouteza de esquecer certas cousas. Sobre todo certas palabras. As palabras son as que sustentan este universo tecido e entretecido de novo. Este espazo refeito, rexurdido das nosas mans, que son a nosa forza, pero sobre todo da nosa memoria que non é outra cousa que unha rede de palabras. Así que reparade ben no que vos vou explicar: prepararemos a masa para os feixós. Se cadra vos chamádeslles filloas. O importante nisto dos feixós-filloas é que a masa debe quedar lelda, sen burbullas, quere dicir ben mesturada e no seu punto. Tamén podiamos ter preparado na artesa, como non, a masa para o pan. De centeo ? De trigo ? Tanto ten. O importante é que a masa saia lelda porque senón o pan non vale. Home valer vale, comerémolo igual, pero non será o mesmo. Xa está. Paseivos a palabra. Non a esquezades que morre. Lembrade que este universo de memoria, botado aquí na rede telemática, depende de que estas e outras palabras non sexan esquecidas. Así que depende de nós, da nosa rede, unha rede de memoria que constrúe, de vagar, a conciencia dun país marxinado e esquecido que é a nosa patria.