decembro 13, 2012

Catalunya: comunidade nacional en marcha

Os cidadáns de Catalunya vivimos con abraio as declaracións, actitudes e outros que proveñen de España. De feito hai tempo que esas reaccións nos sorprenden e nos magoan. Por iso, pensamos, estamos onde estamos. Hai tempo, se cadra dende que o goberno tripartito, encabezado polo president Maragall, puxese en marcha a ampliación do autogoberno co Nou Estatut, incorporando un trato fiscal xusto, que o que provén de España resulta sempre un atranco, un pesar, un insoportable. Foi o president Montilla quen falou de desafección, un desapego que día tras día se consolida. Un afastarse que non coñece de identidade nin de clase, e que afecta de xeito transversal a toda a sociedade catalá.


Todo mundo entende ben que os que máis achegan a un común non poden ficar, despois do reparto, por debaixo dos que menos aportan. Un trato inxusto que sufrimos os cidadáns de Catalunya no cotián dos nosos días cando nos achegamos aos servizos públicos; e todo ao tempo que nos toca escoitar, aínda por riba, as voces que chegan da península: insolidarios, egoístas, avaros. E así, día tras día, semana tras semana, meses e anos. E así, para rematar onde estamos: queremos administrarnos, queremos decidir o que facer cos nosos recursos. Somos una comunidade nacional na defensa dos nosos intereses para o cal precisamos de plena soberanía. Nunca antes, dos trinta e dous anos que levo vivindo neste país, percibín a tanta xente, de tan diversa orixe e condición social e política, tan cohesionada como no convencemento de que Catalunya ten o dereito e maila obriga de decidir.