decembro 24, 2009
Joaquim Pinto da Silva, galego-portugués
decembro 16, 2009
Cidadáns sen estado
decembro 02, 2009
La dignitat de Catalunya
novembro 16, 2009
Feijoo en Barcelona, impresións dunha visita
novembro 03, 2009
Hai un galego en Santa Coloma
outubro 12, 2009
Río de Xaneiro: ¿ oportunidade para Galiza ?
O pasado venres 2 de outubro había sesión no Comité Olímpico Internacional para decidir cal sería a cidade que ía organizar os Xogos Olímpicos do ano 2016. Diante doutras como Chicago, Tokio e Madrid a que fora capital do Brasil, e mesmo nalgún periplo do reino portugués, o Río de Xaneiro foi elixida polos representantes do COI como cidade sede olímpica. Supón este nomeamento un gran empurre para un dos grandes países emerxentes do século XXI, e tamén unha oportunidade para o subcontinente sudamericano de incorporarse ás dinámicas do chamado primeiro mundo.
Primeiras olimpíadas Galusófonas. No plano lingüístico e comunicativo han ser estas as primeiras olimpíadas que teñan como lingua de referencia o galaico-portugués (permítasenos o emprego do termo). E aí pensamos que pode ser tamén unha oportunidade para a póla galega do tronco lingüístico galusófono. Galegos e galegas poderemos percibir como, durante os arredor de vinte días de xogos, en todos os media do mundo soarán ou se verán, como eco de fondo, palabras galaico-portuguesas. Unha lingua acesa no altar do olimpismo e a comunicación mundial. Se cadra algúns dos aínda moitos que fican acomplexados, poidan entón tomar consciencia da magnitude internacional da lingua que posuímos.
Política galega para os xogos de 2016. Os xogos olímpicos do Río de Xaneiro poden ser, pola proximidade lingüística, cultural e social tamén unha oportunidade para Galiza. Pero para que así sexa han facer falta políticas axeitadas. Cómpre pensar cómo Galiza se pode subir ao carro dos xogos brasileiros para obter rendibilidade en todas as dimensións e, xa que logo, poñer en marcha as accións políticas consecuentes. Estou a pensar só nunha das múltiples posibilidades: Río de Xaneiro 2016 (ano olímpico) e Santiago de Compostela 2017 (ano xacobeo). Vencellar eses dous acontecementos, con toda a parafernalia de marqueting necesario, involucrando a persoas como Paulo Coelho, a quen vimos na delegación de representantes do Brasil, e fora quen introducira o camiño xacobeo no mundo brasileiro. Río de Xaneiro debe ser tamén unha oportunidade para Galiza.
outubro 06, 2009
Galeano e os galegos: patrias e colonialismo invisible
O río do esquecemento. Deste xeito titula Galeano unha das súas curtas reflexións. Fai mención nela a que nunha ocasión visitara Galicia e contáranlle o motivo polo cal as tropas romanas non quixeran, nun primeiro contacto, travesar o río Limia (Lethes): o medo a perder a memoria, non saber quén es nin de ónde vés. Os galegos, que emigrados en latinoamérica poñían os nomes das súas aldeas e lugares de orixe aos seus negocios, di Galeano, despois de ficar sorprendido coa numerosa toponimia latinoamericana dos nomes das tabernas e bares, “de volta na súa terra de orixe nunca esqueceran nada. Nin cando marcharon, nin cando volveron; nunca esqueceran nada. Agora tiñan dúas memorias e tiñan dúas patrias”. Debe ser certo iso de que os galegos temos dúas, e tres, e até máis patrias. Somos uns saudosistas dos lugares onde moramos e que co tempo fican atrás. A todos os levamos no corazón. Se cadra é o panteísmo ancestral que corre polas nosas veas quen nos fai estimar a terra pisada e vivida. Mágoa que non lle tiremos a tan inestimable trazo antropolóxico unha rendibilidade política.
agosto 31, 2009
Solpor de verán
A Touriño pasado. Nunha entrevista a Radio Nacional de España (RNE) de finais de agosto o ex-presidente da Xunta, Pérez Touriño, recoñecía a trabucada estratexia da campaña do 1 de Marzo. Nesa mesma desexáballe ao seu sucesor á fronte da Xunta, Núñez Feijoo, “o mellor” malia non compartir “valores, conviccións e comportamentos”. Sabemos o doado que é falar e xulgar a “touro pasado” aínda que tamén sabemos do valor que se recoñezan os erros e, sobre todo, que se signifique a distancia que afasta aos progresistas dos conservadores. Esperaremos os feitos: nunca unha reforma estatutaria de verniz.
A estratexia do silencio. Disque no estado español teremos crise para uns anos. A Feijoo nada lle escoitamos ao respecto das posibles medidas dende a Xunta. Tamén calou o ruxe ruxe que no seu día artellara o PP co gallo da modificación do proxecto da Cidade da Cultura. O único novo aquí foi sacar o termo “Nacional” para a biblioteca. Supomos que esta é agora implicitamente “Rexional”. E do financiamento nin palabra: Cataluña pode melloralo, entre outros porque ten nova lei estatutaria de seu. O novo goberno está ben adestrado: do problemático nin palabra, non vaia ser que a xente pense que mal ou nada facemos. ¡Así calquera che goberna! Non si?
xullo 15, 2009
Mentres marean a Perdiz
xuño 29, 2009
No País Galego
En San Domingos de Bonaval. Case ao mesmo tempo que Beiras recollía o premio en Trasalba, o presidente da Xunta entregaba en San Domingos de Bonaval as Medallas Castelao. Nese contexto Nuñez Feijoo afirmaba: "Para ser a alma do país, o galeguismo actual ten que estar aberto á pluralidade social, e ser maioritario. E o primeiro requisito para lograr eses obxectivos é unha cordialidade que permita, non só reafirmar os convencidos, senón incorporar os indiferentes e mesmo buscar a complicidade dos reticentes". Non sabemos se os reticentes dos que fala o señor Feijoo son os representados por Galicia Bilingüe, mais de entrada o presidente da Xunta, nun xesto de cordialidade lingüística, xa lles retirou a obriga de ter que facer os exames de acceso á función pública na lingua propia do país. Velaí o “galeguismo integrador” que predica e practica o presidente da Xunta: basicamente consiste en desgaleguizar o país. Lembren vostedes: sexan persoas cordiais e non amolen. ¡Non falen galego máis que na casa!
xuño 20, 2009
Asuntos de Feijoo e do PP
Con Mariano deica ao 2012. Rajoy gañou en Galiza e en Europa. As vitorias electorais do PP parecen consolidar a posición de Mariano Rajoy á fronte do partido, e a conquista de España semella algo máis achegada. Habemos ver. No bando socialista saben que estes son tempos malos, e para eles todo ben mentres os que se perdan sexan escanos no Far West da Iberia –entendan Galiza- ou aló no centro de Europa -entendan Bruxelas-. Os que realmente importan son os escanos da “Carrera de San Jerónimo”, os do poder real. E para estes aínda falta tempo de abondo como para que se apouvigue a crise, haxa financiamento para Catalunya etc. Así que con Mariano até o 2012. A cuestión entón para Feijoo será se Rajoy non entra na Moncloa: ¿quen lle percorrerá daquela as aldeas na campaña electoral ?
maio 24, 2009
maio 12, 2009
abril 29, 2009
Cambios políticos !!!
Feijoo, nomea o novo goberno. O recentemente elixido presidente da Xunta de Galiza, Alberto Nuñez Feijoo, fixo pública a organización e composición do novo goberno. Feijoo xuntou as infraestruturas co medio ambiente e colocou a un xestor da construción á fronte desta consellaría (¡vaite medio ambiente!), tamén xuntou turismo e cultura (¡pobre cultura!, disque debe ser a cenoria que atraia ao turismo -o novo conselleiro dixit). A política lingüística Feijoo pechouna en educación, para que non amole moito. Creou una consellaría do mar e mantivo a de medio rural (antóllasenos que neste caso tería sido máis coherente xuntalas). Ente os altos cargos nomeados destaca o director xeral de administración local que dependerá de presidencia, José Norberto Uzal Tresandi, quen concorrera nunha candidatura de Falanxe Española Independente ás eleccións do Parlamento Europeo de 1994. Vaia, un demócrata de toda a vida. Baixo presidencia tamén colocou Feijoo a xustiza. ¡Hai que ter o importante ben atado!. Polo que se albisca: ¡Un auténtico goberno democrático e de progreso! Todo ben, en Galiza diso sabémosche moito.
abril 14, 2009
¡Volvendo ao rego !
Feijoo, confirmouse a política dos caranguexos. No seu discurso de investidura Feijoo dixo literalmente "Non vimos restaurar o pasado nin derrubar o que fixeron ben os nosos antecesores". Acto seguido fixo dous reproches, segundo el fundamentais, ao labor do goberno saínte: o concurso eólico e o decreto do galego no ensino. É dicir, reprochou o pouco bo que fixera o bipartito. ¡Vaiche boa Vilaboa! Ao respecto destes dous asuntos Feijoo realizou promesas específicas de revisión e derrogación, arrincando á vez os momentos de máis efusivo aplauso dende os escanos do seu partido. Confirmouse que o novo presidente da Xunta máis que conservador é regresionista. Axeitado entón para Galiza que, como os caranguexos, camiña cara atrás. ¡Mágoa de país!
O exilio, mal menor. Despois de escoitar a Feijoo un pensa que o exilio é un mal menor. Na Cataluña que habitamos a ninguén se lle ocorrería revisar e derrogar decretos que pretendían darlle pulo ao propio. Sabiamos que o mal dos colonizados é estimar máis o alleo có propio, e Feijoo semella padecelo a maiores.
marzo 30, 2009
¡Miña naiciña, como están as cousas !
Castelao, Piñeiro, Risco. Nunha entrevista a Xesús Alonso Montero nun xornal dixital lémoslle que el di crer que Castelao non militaría en ningún dos partidos parlamentarios de Galiza. E pensamos: ¡Que mal andan as cousas da representatividade política no país atlántico!, ¿ non si ?. Na mesma o profesor di ser un gran Piñeirista pois Piñeiro era católico, anti-comunista e galeguista, tres cousas que Montero non profesa. Maila iso acaba de rematar un libro de amor a Piñeiro. A retranca quédase curta. E de Risco sorpréndenos dicindo: “Eu sempre digo que afortunadamente non fun gobernado por Vicente Risco, que fun gobernado por Franco, que estaba á esquerda de Risco”. ¡Caraches!, ¿así de “facha” sería Risco?
Coches, luxos e promesas. O vindeiro presidente da Xunta, Feijoo, acusou a Touriño de luxo asiático. O coche oficial do xa ex-presidente parecía custar máis de 400 mil. Unha barbaridade. Disque é o mesmo modelo de Fraga. Mais Feijoo afirma contundente que el será un xestor austero e promotor da economía do país. Polo pronto soubemos que o coche que utilizou nos últimos tres anos na oposición era un préstamo dunha marca que si fabrica en Vigo, malia que el non o declarara a facenda. Alén diso tamén soubemos que o seu coche particular, gardadiño no garaxe, é un da mesma marca do oficial da Xunta. ¡Ai, Feijoo!, ¿serán verdade todas esas promesas?