Feijoo e o galego

Non é ousado pensar que algunha mañá ao erguer da cama Feijoo debeu desexar ter nacido nun lugar do territorio hispánico onde non haxa que facer eses equilibrios incómodos nin crear consensos entre dúas linguas oficiais. Mágoa, nacérono nos Peares, como adoita a recordarnos. Despois do visto se cadra lle gustaría ter escollido outro lugar. Mais agora ¿ quen lle ha desfacer o nobelo que el mesmo teceu ? Nin sabemos, nin parece doado. Polo pronto a promesa que contraera co sector galegófobo na campaña electoral ( cántas veces se terá acordado o presidente de Rosa Díez, presente na manifestación de Galicia Bilingüe en Santiago antes das eleccións ) estao levando ao que semella ser un calellón sen saída. Tanto así que mesmo foxe dos focos e da prensa: presentou o borrador do novo decreto en plenas vacacións escolares e cando aínda o persoal estaba dixerindo os turróns: o 30 de decembro. ¡ Ficade tranquilos que se trata dun borrador !. Nel estabelécese a presenza dun terzo para cada lingua ¿pero non tiñamos dúas? Si pero Feijoo é moderno e tráenos tamén o inglés. Non sabemos cantos profesores de ensino non universitario en Galiza poderán dar aulas de materias troncais na lingua mundial dos negocios, mais antóllasenos que moi poucos (chegarán ao 2% ? ao 3% ?). Xa que logo, a introdución do inglés como lingua vehicular xunto coas oficiais ábrelle, a efectos prácticos, a porta sobre todo ao castelán que lle manducaría terreo ao galego: cando non haxa dispoñibilidade docente en inglés o colexio decide como se ocupa esa porcentaxe. E non é difícil agoirar que no xeneralizado contexto de inferioridade que vive o galego na maioría dos casos o terreo baleiro deixado polo inglés será ocupado pola lingua preeminente. O goberno da Xunta desenténdese da súa obriga de protexer ao galego. Porén, non parece que Feijoo o vaia a ter fácil. Á marxe da posible ilegalidade da proposta, a sociedade galega a través da plataforma Queremos Galego, que arestora aglutina a máis de cincocentas entidades de tipo moi diverso, está a plantarlle cara ao aldraxe á lingua propia. Se cadra a conciencia cívica que está a despertar esta agresión sexa unha boa semente de futuro. Salvando as distancias, tamén Aznar contribuíu a que Catalunya recuperase o soberanismo como opción política. O tempo será xuíz.