Paradoxos políticos e particulares

Nunca pensei que o actual presidente da Xunta de Galicia puidese facer tanto a prol do galego. Non somos poucos os que pensamos que máis ca normativas e decretos o que precisamos é dunha maior conciencia. E velaí que Feijoo está a contribuír na formación, en distintos graos, dunha conciencia cidadá a prol da defensa da lingua propia de Galiza. Paradoxos políticos. En menos dun ano de mandato, o presidente conta con algo insólito na historia da democracia galega: tres manifestacións, na capital do país, de milleiros de persoas en contra do seu propósito linguicida. Estamos de boa nova. De termos dado continuidade ao bipartito de seguro que o que tería acontecido no terreo lingüístico sería, chisco arriba chisco abaixo, máis do mesmo dos últimos trinta anos, ben que sen retroceso normativo como agora se pretende. Pero nestas chegou Feijoo e, como raposo no galiñeiro, alborotou a gaiola dándolle un protagonismo á lingua que dificilmente lle tería dado calquera outro partido do abano parlamentario. A lingua está agora no centro, no debate. Detractores e defensores, postulantes intermedios, moderados, radicais, etc. Hai debate verbo da lingua galega, e isto é bo con independencia da orixe do mesmo. Grazas daremos a Galicia Bilingüe -organización na que os seus membros practican o bilingüísmo só falando en castelán-, e grazas daremos a que o entón candidato á Xunta Feijoo precisaba de arrepañar votos de debaixo das pedras. E por se fose pouco, alén de darlle cohesión e unidade á oposición coa política lingüística que pretende implantar, resulta que na propia casa as boinas están a rexeitar tamén a postura marxinalizante do galego que tenta botar adiante, e todo mentres afortalan o seu poder – estes días Baltar fillo foi encumiado como novo Rei PP de Ourense: quen dixo que en Galiza non hai aristocracia ?. E aínda por riba, sendo presidente o dos Peares, chega un soberanista de esquerdas a presidir a Real Academia Galega. Dígovos que a cousa promete. A lingua continuará a ser protagonista, e nós case que teriamos que pensar, aínda e que moremos nas antípodas ideolóxicas: ¡ Feijoo, que ben que viñeches!

Feijoo e o galego

Non é ousado pensar que algunha mañá ao erguer da cama Feijoo debeu desexar ter nacido nun lugar do territorio hispánico onde non haxa que facer eses equilibrios incómodos nin crear consensos entre dúas linguas oficiais. Mágoa, nacérono nos Peares, como adoita a recordarnos. Despois do visto se cadra lle gustaría ter escollido outro lugar. Mais agora ¿ quen lle ha desfacer o nobelo que el mesmo teceu ? Nin sabemos, nin parece doado. Polo pronto a promesa que contraera co sector galegófobo na campaña electoral ( cántas veces se terá acordado o presidente de Rosa Díez, presente na manifestación de Galicia Bilingüe en Santiago antes das eleccións ) estao levando ao que semella ser un calellón sen saída. Tanto así que mesmo foxe dos focos e da prensa: presentou o borrador do novo decreto en plenas vacacións escolares e cando aínda o persoal estaba dixerindo os turróns: o 30 de decembro. ¡ Ficade tranquilos que se trata dun borrador !. Nel estabelécese a presenza dun terzo para cada lingua ¿pero non tiñamos dúas? Si pero Feijoo é moderno e tráenos tamén o inglés. Non sabemos cantos profesores de ensino non universitario en Galiza poderán dar aulas de materias troncais na lingua mundial dos negocios, mais antóllasenos que moi poucos (chegarán ao 2% ? ao 3% ?). Xa que logo, a introdución do inglés como lingua vehicular xunto coas oficiais ábrelle, a efectos prácticos, a porta sobre todo ao castelán que lle manducaría terreo ao galego: cando non haxa dispoñibilidade docente en inglés o colexio decide como se ocupa esa porcentaxe. E non é difícil agoirar que no xeneralizado contexto de inferioridade que vive o galego na maioría dos casos o terreo baleiro deixado polo inglés será ocupado pola lingua preeminente. O goberno da Xunta desenténdese da súa obriga de protexer ao galego. Porén, non parece que Feijoo o vaia a ter fácil. Á marxe da posible ilegalidade da proposta, a sociedade galega a través da plataforma Queremos Galego, que arestora aglutina a máis de cincocentas entidades de tipo moi diverso, está a plantarlle cara ao aldraxe á lingua propia. Se cadra a conciencia cívica que está a despertar esta agresión sexa unha boa semente de futuro. Salvando as distancias, tamén Aznar contribuíu a que Catalunya recuperase o soberanismo como opción política. O tempo será xuíz.

A cuestión do "Decreto"

Casi imposible non manifestar aquí a nosa opinión respecto do borrador do "Decreto" que ha regular a presenza do galego ( e, xa que logo, do castelán ) no ensino non universitario en Galiza. Nembargantes ás veces atópase un cun artigo na prensa escrita ( e arestora tamén dixital ) que sintetiza boa parte do noso pensamento. Así que, qué mellor que botar aquí a ligazón para que o lean ( quen o escribe, Justo Beramendi, é un catedrático da USC), velaí volo deixo : Feijoo e o galego: si pero non